من به خودم نگاه ميکنم .....
به زمان رفته .... به آب رفته .... به هرز رفتن .... به آرزوهاي خفته ...... کال .... نرسيده .....

زانوي شکسته .... عصا به بغل ....

ولي شادم ..... يعني الکي شادم ..... ذاتم اينجوريه ..... يه جور بيخياليه مثل مستي يا هاي بودن دارم .... ديگه هيچي برام مهم نيست. اون چيزي رو که بايد از دست نميدادم رو دادم و ..... وووووووووووو فکر ميکنم که ديگه غصه خوردن مثل البرز به کلند برگرفتنه.

ميشينم گيتارم رو ميگيرم ..... 10 دقيقه ريف ميزنم .... انرژيم برميگرده سر جاش .... بعدش nothing else matters رو ميزنم و روش master of puppets .... مثل اين ميشم که دوباره صبح شده.

همينيه که هست.